Ekologia w branży poligraficznej to jeden z „gorących” tematów, poruszanych wielokrotnie zarówno podczas targów jak i licznych spotkań przeznaczonych dla drukarń, dostawców i innych podmiotów działających w tym przemyśle. Tym razem stanowiła ona motto kolejnej, 21. już konferencji z cyklu Konfrontacje Poligraficzne zorganizowanej przez Stowarzyszenie Absolwentów Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej. Podczas spotkania, która zgromadziło kilkudziesięciu uczestników, prelegenci – reprezentujący instytucje naukowe, producentów i dystrybutorów papieru, a także firmy certyfikujące – wyjaśniali różne definicje słowa „ekologiczność” w odniesieniu do podłoży i materiałów drukowych, a także związane z tym nieporozumienia i wątpliwości.
W ramach pierwszego panelu dyskusyjnego, podczas którego zaprezentowane zostało wspólnie wypracowane stanowisko wyżej wymienionych osób związanych z branżą papierniczą w kontekście tzw. „podłoży ekologicznych”, wystąpił m.in. Janusz Kosiński – kierownik ds. serwisu technicznego w firmie Stora Enso Polska. Omówił on podstawowe zasady polityki zrównoważonego rozwoju i związanych z nią zagadnień, dużą część swojego wystąpienia poświęcając różnym certyfikatom funkcjonującym w przemyśle papierniczym i poligraficznym.
Na wstępie Janusz Kosiński zapoznał uczestników konferencji z terminem „sustainability”, który jest najczęściej tłumaczony jako „zrównoważony rozwój”. W kontekście tzw. działań proekologicznych warto używać właśnie tego określenia – przekonywał – gdyż jest ono znacznie szersze i obejmuje cały szereg działań związanych z prośrodowiskową polityką przedsiębiorstwa. Polityka zrównoważonego rozwoju uwzględnia bowiem trzy aspekty: ekonomiczny, socjalny i środowiskowy. Dopiero powiązane tych trzech elementów i wdrożenie działań zgodnych z tzw. odpowiedzialnością korporacyjną powoduje, że firmę można uznać za wiarygodną pod względem przyjazności nie tylko dla środowiska naturalnego, ale i całego otoczenia rynkowego.
Wśród działań zapobiegających wprowadzaniu do obiegu środków groźnych dla zdrowia i środowiska naturalnego znajdują się usprawnienia i udoskonalenia w procesie wybielana masy papierniczej. Janusz Kosiński wymienił przy tej okazji podstawowe rodzaje bielenia mas papierniczych. Podkreślił przy tym, że wbrew obiegowym opiniom, najczęściej stosowanym (75% udziałów rynkowych) i uznanym za najbardziej odpowiedni przez światowe instytucje certyfikujące jest proces ECF (elemental chlorine free), gdzie przy wybielaniu znajdują zastosowanie związki chloru.
Janusz Kosiński po raz kolejny odniósł się też do licznych zarzutów kierowanych pod adresem firm papierniczych, dotyczących ich negatywnego wpływu na środowisko naturalne, głównie z uwagi na wycinkę lasów: Nasz wizerunek jako największego „szkodnika” w tym zakresie jest bezpodstawny. Z badań rynkowych wynika bowiem, że aż 90% wszystkich obszarów leśnych w skali świata jest niszczonych przez przemysł rolniczy – pod uprawę, hodowlę bydła itd. Z kolei ponad połowa drewna jest zużywana do ogrzewania, jedynie 11% przeznaczane jest na produkcję papieru. Jego producenci, w tym nasza firma, którzy od wielu lat bardzo poważnie traktują zagadnienia związane ze zrównoważonym rozwojem i odpowiedzialnością za środowisko naturalne, podejmują szereg działań o charakterze naprawczym i zapobiegawczym. Należy do nich m.in. redukcja emisji dwutlenku węgla do atmosfery (w tym miejscu warto dodać, że Stora Enso zajmuje wysokie pozycje w licznych międzynarodowych rankingach uwzględniających firmy szczególnie dbające o tę kwestię) czy też zalesianie obszarów podlegających wycince. Warto jednocześnie podkreślić, że nowo zasadzone drzewo oferuje wyższy poziom absorpcji CO2 niż starodrzew.
Janusz Kosiński obalił też kilka innych „mitów” związanych z negatywnym wpływem przemysłu papierniczego na środowisko naturalne, m.in. z jego rzekomo wysoką energochłonnością (która jest zbliżona do poziomu występującego w innych branżach), wysokim zużyciem wody niezbędnej do produkcji papieru (teza ta – jak przekonywał prelegent był prawdziwa przed 30 laty) czy też uciążliwością dla środowiska naturalnego.
Na zakończenie swojej części wystąpienia Janusz Kosiński zapoznał uczestników konferencji z różnymi certyfikatami środowiskowymi funkcjonującymi w branży papierniczej i poligraficznej, z których część jest wymagana zarówno przez drukarnie, jak też ich końcowych odbiorców. Znalazły się wśród nich najpopularniejsze na rynku europejskim certyfikaty FSC – popularny wśród właścicieli dużych obszarów leśnych i PEFC – występujący najczęściej w przypadku prywatnych właścicieli lasów, jak też inne charakterystyczne nie tylko dla rynku europejskiego certyfikaty (ISO 14001, OHSAS 18001, REACH, ISO 14040 czy EMAS (zdaniem prelegenta najbardziej kompleksowy certyfikat dla branży papierniczej) i oznaczenia „proekologiczne” (EU Flower, Blaue Engel).
