Za­kła­dy Sto­ra En­so w Lan­ger­brug­ge: no­we „ży­cie” kub­ków pa­pie­ro­wych, wy­ższa pro­eko­lo­gicz­no­ść pro­duk­cji pa­pie­rów ma­ga­zy­no­wychPoprzedni artykuł 

Fot.: Stora Enso
Fot.: Sto­ra En­so

Za­kła­dy Sto­ra En­so w bel­gij­skim Lan­ger­brug­ge to jed­na z naj­wi­ęk­szych pa­pier­ni w Eu­ro­pie, rocz­nie wy­twa­rza­jąca ok. 540 tys. ton pa­pie­rów po­cho­dzących z re­cy­klin­gu. Od pew­ne­go cza­su pro­wa­dzo­ne tu by­ły te­sty uwzględ­nia­jące wy­ko­rzy­sta­nie zu­ży­tych kub­ków pa­pie­ro­wych do pro­duk­cji pa­pie­rów ma­ga­zy­no­wych. Jak in­for­mu­je Sto­ra En­so, za­ko­ńczy­ły się one suk­ce­sem, a no­wy, bar­dziej pro­eko­lo­gicz­ny pro­ces ich wy­twa­rza­na ma ob­ni­żyć po­ziom ge­ne­ro­wa­ne­go w zwi­ąz­ku z tym śla­du węglo­we­go o 50%.

Jak mówi Tii­na Pur­su­la, wi­ce­pre­zes ds. zrów­no­wa­żo­ne­go roz­wo­ju w dzia­le Sto­ra En­so Pac­ka­ging Ma­te­rials, sam fakt uda­ne­go za­ko­ńcze­nia fa­zy te­sto­wej i jej efek­ty, mo­żna uznać za du­ży suk­ces: „Kub­ki pa­pie­ro­we za­wie­ra­ją cien­ką pla­sti­ko­wą po­wło­kę, od­por­ną na znaj­du­jące się w nich pły­ny. Wcze­śniej zaś nie mie­li­śmy oka­zji te­sto­wać od­dzie­la­nia jej od pa­pie­ru w wa­run­kach pro­duk­cyj­nych, gdzie czas bar­dzo się li­czy. Jed­nak pra­ce te za­ko­ńczy­ły się suk­cesem, wi­ęc mo­że­my przy­stąpić do eta­pu wła­ści­we­go wdro­że­nia te­go ty­pu pro­duk­cji”.

Pro­ces re­cy­klin­gu kub­ków wy­ko­na­nych z pa­pie­ru mo­żna – zda­niem Tii­ny Pur­su­la – po­rów­nać do two­rze­nia gi­gan­tycz­ne­go kok­taj­lu: „Kub­ki są mie­sza­ne z wo­dą two­rząc ol­brzy­mią ma­sę, z której na­stęp­nie fil­tro­wa­ne są wszyst­kie zbęd­ne ma­te­ria­ły. W ten spo­sób odzy­ski­wa­ne są tr­wa­łe włók­na pa­pie­ro­we go­to­we do po­now­ne­go wy­ko­rzy­sta­nia”.

Jak wy­ni­ka z za­po­wie­dzi Sto­ra En­so, fir­ma będzie sta­ra­ła się po­zy­ski­wać zu­ży­te kub­ki z ka­żde­go miej­sca, gdzie są one użyt­ko­wa­ne i gro­ma­dzo­ne z my­ślą o re­cy­klin­gu, np. z du­żych sie­ci ka­wia­rń czy punk­tów ga­stro­no­micz­nych. „Oczy­wi­ście, wie­le tu będzie za­le­ża­ło od za­cho­wań kon­su­men­tów ko­rzy­sta­jących z pa­pie­ro­wych kub­ków w te­go ty­pu miej­scach. W przy­pad­ku, gdy będą je za­bie­ra­li ze so­bą, ist­nie­je ry­zy­ko, że zu­ży­ty ku­bek nie za­wsze tra­fi do od­po­wied­nie­go po­jem­ni­ka na ma­te­ria­ły de­dy­ko­wa­ne re­cy­klin­go­wi. Ale będzie­my sta­ra­li się ana­li­zo­wać tę kwe­stię i współpra­co­wać w tym za­kre­sie z fir­mami zaj­mu­jący­mi się zbi­ór­ką od­pa­dów” – tłu­ma­czy Tii­na Pur­su­la. Do­da­je przy tym, że ak­cja za­po­cząt­ko­wa­na przez Sto­ra En­so po­win­na spo­tkać się z po­zy­tyw­nym od­dźwi­ękiem ze stro­ny firm dzia­ła­jących w bra­nży spo­żyw­czej i ga­stro­no­micz­nej: „Ma­jąc mo­żli­wo­ść za­an­ga­żo­wa­nia się w nasz pro­ces re­cy­klin­gu, ka­żda z nich uzy­ska ła­twy do­stęp do me­cha­ni­zmu po­zwa­la­jące­go zre­ali­zo­wać ich ce­le śro­do­wi­sko­we, np. w po­sta­ci ob­ni­że­nia śla­du węglo­we­go. Pod względem lo­gi­stycz­nym, dla wła­ści­cie­la ka­wiar­ni nie będzie żad­nej różni­cy, czy zu­ży­te kub­ki zo­sta­ną prze­trans­por­to­wa­ne (ja­ko ma­te­riał de­dy­ko­wa­ny re­cy­klin­go­wi) do nie­od­le­głej pa­pier­ni, prze­ka­za­ne na skła­do­wi­sko od­pa­dów czy też wy­sła­ne do spa­lar­ni śmie­ci. Je­że­li jed­nak zde­cy­du­je się on na re­cy­kling, mo­że ten fakt wy­ko­rzy­stać ta­kże w swo­ich dzia­ła­niach ko­mu­ni­ka­cyj­nych w re­la­cjach z klien­ta­mi”.

Sto­ra En­so sza­cu­je, że eu­ro­pej­ski ry­nek włókien pa­pie­ro­wych po­cho­dzących z re­cy­klin­gu oscy­lu­je wo­kół 50 mln ton rocz­nie. Wpro­wa­dze­nie nań kub­ków pa­pie­ro­wych, które ma­ją na ty­le moc­ną kon­struk­cję, że mo­żna je wy­ko­rzy­sty­wać wie­lo­krot­nie, ozna­cza – jak pod­kre­śla Tii­na Pur­su­la – no­we mo­żli­wo­ści bi­zne­so­we. Są one bo­wiem nie­uwzględ­nia­nym do tej po­ry źródłem su­row­ca do pro­duk­cji wy­so­kiej ja­ko­ści pa­pie­rów z re­cy­klin­gu.

„Ta­kże z punk­tu wi­dze­nia klien­tów jest to sy­tu­acja, w której ka­żdy czu­je się wy­gra­nym – do­da­je Tii­na Pur­su­la. – Po­za fak­tem kon­sump­cji z kub­ków o ni­skim śla­dzie węglo­wym, po­ja­wia­ją się tu ko­rzy­ści dla spo­łecz­no­ści lo­kal­nych. Na wy­sy­pi­ska śmie­ci tra­fi bo­wiem mniej od­pa­dów, zaś dzi­ęki po­wszech­niej­sze­mu re­cy­klin­go­wi ob­ni­żo­na zo­sta­nie ilo­ść ga­zów cie­plar­nia­nych tra­fiających do at­mos­fe­ry”.

Sto­ra En­so li­czy na wspar­cie i ak­tyw­ny udział w jej pro­jek­cie ta­kże ze stro­ny firm dzia­ła­jących w ca­łym sys­te­mie odzy­sku od­pa­dów: „To je­den z naj­wa­żniej­szych aspek­tów ca­łe­go przed­si­ęw­zi­ęcia – przy­zna­je Tii­na Pur­su­la. – Li­czy­my na współpra­cę z na­szy­mi part­ne­ra­mi z te­go seg­men­tu i ich po­moc przy mo­bi­li­zo­wa­niu po­zo­sta­łych uczest­ni­ków ca­łe­go ła­ńcu­cha do­staw. Ma­my na­dzie­ję, że za­rów­no oni, jak i kon­su­men­ci za­an­ga­żu­ją się w bu­do­wę sys­te­mu o ta­kiej war­to­ści do­da­nej, która wznie­sie to przed­si­ęw­zi­ęcie na zu­pe­łnie no­wy po­zio­m”.

Za­kła­dy w Lan­ger­brug­ge, ja­ko głów­ny ośro­dek Sto­ra En­so za­an­ga­żo­wa­ny w ten pro­jekt, są – zda­niem fir­my – ide­al­nym miej­scem na je­go prze­pro­wa­dze­nie. W pro­mie­niu 300 km od fa­bry­ki miesz­ka ok. 80 mln lu­dzi, co sta­no­wi bar­dzo du­ży po­ten­cjał w kon­te­kście po­zy­ski­wa­nia zu­ży­tych kub­ków wy­ko­na­nych z pa­pie­ru.

Na pod­sta­wie in­for­ma­cji Po­li­gra­fi­cy­nej Agen­cji In­for­ma­cyj­nej

 Pro­duk­cja: We­bFa­bri­ka 1999–2025 | Kon­takt | Re­gu­la­min | Po­li­ty­ka Pry­wat­no­ści